Wiesław Gawłowski

---

Życiorys

Wiesław Gawłowski był synem Józefa i Marii Hajda. W 1968 roku ukończył najstarszą w Tomaszowie szkołę średnią – I LO im. J. Dąbrowskiego. Następnie podjął studia na Akademii Wychowania Fizycznego im. Józefa Piłsudskiego w Warszawie, gdzie uzyskał dyplom w 1974 roku.

Tematem jego pracy magisterskiej była „Analiza gry reprezentacji Polski w piłce siatkowej mężczyzn na mistrzostwach świata w Sofii w 1970 roku”. Doktorat napisał pod kierunkiem znanego specjalisty, Zygmunta Krausa. W życiu osobistym był mężem Barbary i ojcem dwóch synów: Macieja oraz Wojciecha.

Kariera

Wiesław Gawłowski swoją pasję do siatkówki rozpoczął w szkole podstawowej, gdzie pierwszym mentorem w jego rozwoju sportowym był Edmund Wojewódzki. Jego przygoda na boisku zaczęła się jako siatkarz Lechii Tomaszów Mazowiecki, a następnie stawiał swoje pierwsze kroki w AZS AWF Warszawa w latach 1969-1973. Po zakończeniu studiów, w 1973 roku, przeszedł do Płomienia Milowice, gdzie kontynuował swoją karierę do 1980 roku.

Warto podkreślić, że już w wieku 16 lat zasilił szeregi Reprezentacji Polski. W trakcie swojej kariery Gawłowski zdobył dwa tytuły Mistrza Polski w latach 1977 i 1979, a także był trzykrotnym wicemistrzem w 1970, 1975 i 1976 roku, oraz trzykrotnym brązowym medalistą mistrzostw (1969, 1972, 1974). Osiągnięcia te były ukoronowane zdobyciem Pucharu Europy Mistrzów Krajowych w sezonie 1977/78, a także trzeciego miejsca w sezonie 1978/79.

W 1974 roku sięgnął po tytuł Mistrza Świata w Meksyku i zdobył trzy srebrne medale podczas Mistrzostw Europy w Belgradzie (1975), Helsinkach (1977) oraz Paryżu (1979). Zajmując 2. miejsce w Pucharze Świata w Pradze w 1973 roku, został uznany za najlepszego siatkarza Polski w klasyfikacji Przeglądu Sportowego w 1979 roku.

W klubie pełnił rolę atakującego, natomiast w reprezentacji występował jako rozgrywający, gdzie był uważany za jednego z najlepszych na świecie. Uczestniczył w trzech olimpiadach: w Monachium (1972), Montrealu (1976) oraz Moskwie (1980), gdzie w Montreal miał za zadanie zastąpić Stanisława Gościniaka na pozycji rozgrywającego.

Po zakończeniu kariery reprezentacyjnej, Gawłowski przeniósł się do Włoch, gdzie grał w Vianello Pescara w latach 1980-1985 oraz w Pallavolo Pinetese (1985-1986, a następnie jako grający trener od 1986 do 1990 roku). Po złożeniu sportowych obowiązków do 1992 roku, trenował drużyny siatkarskie w miejscowościach Pineto i Pescara.

W 1992 roku Gawłowski wrócił do Polski i osiedlił się w Piasecznie koło Warszawy, gdzie poświęcił się działalności gospodarczej oraz kontynuował swoją pasję do sportu. W trakcie swojej kariery został odznaczony Złotym i Srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.

Przemiana, jaką przeszedł w swojej karierze — z atakującego w klubie na rozgrywającego w narodowej drużynie, była kluczowa. Powszechnie uznawano, że gdyby miał 190 cm wzrostu, mógłby stać się najlepszym siatkarzem świata. Jego wszechstronność zarówno w ataku, jak i obronie, była imponująca.

Podczas Mistrzostw Świata w Meksyku w 1974 roku, rozgrywającym reprezentacji był Stanisław Gościniak, a Gawłowski pełnił rolę zmiennika. W przededniu Olimpiady w Montrealu trener Hubert Wagner zaskoczył wszystkich, decydując się na zamianę, uznając wszechstronność Gawłowskiego za kluczowy atut, mimo że jego umiejętności w rozegraniu były bardzo wysokie.

Kluby

Wiesław Gawłowski to postać o bogatej historii w świecie sportu, a w szczególności siatkówki, w której osiągnął wiele sukcesów. W swojej karierze sportowej występował w różnych klubach, w tym:

• Lechia Tomaszów Mazowiecki,
• AZS AWF Warszawa w latach 1969–1973,
• Płomień Milowice od 1973 do 1980,
• Vianello Pescara, gdzie grał w latach 1980–1985,
• Pallavolo Pinetese, gdzie pełnił funkcję grającego trenera w latach 1985–1986 oraz 1986–1990.

Sukcesy reprezentacyjne

Wiesław Gawłowski to wybitny sportowiec, którego osiągnięcia w dziedzinie sportów zespołowych są godne uwagi. Jego kariera obfituje w liczne sukcesy, które na stałe wpisały się w historię polskiego sportu.

• w 1970 roku zdobył 5. miejsce na Mistrzostwach Świata,
• w 1973 roku ukończył turniej na 2. miejscu w Pucharze Świata,
• w 1974 roku osiągnął najwyższy zaszczyt, zdobywając Mistrzostwo Świata,
• w 1975 roku został wicemistrzem Europy,
• w 1976 roku sięgnął po Mistrzostwo Olimpijskie,
• w 1977 roku powtórzył sukces, zdobywając Wicemistrzostwo Europy,
• w tym samym roku zajął także 4. miejsce w Pucharze Świata,
• w 1978 roku uzyskał 8. miejsce na Mistrzostwach Świata,
• w 1979 roku zdobył Wicemistrzostwo Europy,
• w 1979 roku zakończył także Puchar Świata na 8. miejscu.

Sukcesy klubowe

Wiesław Gawłowski może poszczycić się wieloma znaczącymi osiągnięciami na boisku, które potwierdzają jego umiejętności oraz poświęcenie w świecie sportu. Jego kariera klubowa jest dowodem na to, jak bardzo wpływał na sukcesy swoich drużyn.

• W roku 1969 zdobył brązowy medal na Mistrzostwach Polski grając w barwach AZS Warszawa,
• Rok 1970 przyniósł mu wicemistrzostwo Polski z AZS Warszawa,
• W 1972 roku ponownie wywalczył brązowy medal na Mistrzostwach Polski z AZS Warszawa,
• W 1974 roku osiągnął brązowy medal mistrzostw kraju z drużyną Płomienia Milowice,
• Następnie, w roku 1975, został wicemistrzem Polski z Płomieniem Milowice,
• W 1976 roku znów zdobył wicemistrzostwo Polski, reprezentując Płomień Milowice,
• W 1977 roku stanął na najwyższym stopniu podium, zdobywając mistrzostwo Polski z Płomieniem Milowice,
• Rok 1978 to historia sukcesu w postaci Pucharu Europy Mistrzów Krajowych z Płomieniem Milowice,
• W 1979 roku obronił mistrzowski tytuł z Płomieniem Milowice,
• W 1978 roku zajął również 3. miejsce w Pucharze Europy Mistrzów Krajowych grając dla Płomienia Milowice.

Nagrody indywidualne

Wiesław Gawłowski to postać, która zdobyła szereg prestiżowych nagród w swojej karierze sportowej. W 1979 roku został uznany za najlepszego polskiego siatkarza według czasopisma „Przegląd Sportowy”, co podkreśla jego znaczenie w polskim sporcie.

• zdobył złoty medal za wybitne osiągnięcia sportowe,
• otrzymał srebrny medal za wybitne osiągnięcia sportowe,
• został odznaczony tytułem Zasłużonego Mistrza Sportu.

Śmierć

W dniu 14 listopada 2000 roku, w tragicznym wypadku samochodowym, zginął Wiesław Gawłowski. Miejsce zdarzenia miało miejsce w Białobrzegach, niedaleko Płocka, podczas przejazdu na trasie prowadzącej ze Słupna do Białołęki.

---

Oceń: Wiesław Gawłowski

---