Artur Lamecki

Wojsko i służby mundurowe

Artur Lamecki to wiele znacząca postać polskiej historii, żyjąca w pierwszej połowie XX wieku. Urodził się 15 kwietnia 1899 roku w Tomaszowie Mazowieckim, gdzie spędził część swojego młodzieńczego życia. Jako kapitan piechoty Wojska Polskiego, Lamecki był aktywnym uczestnikiem wydarzeń, które miały miejsce w kraju, zwłaszcza w kontekście wojskowym.

Niestety, jego życie zakończyło się tragicznie w kwietniu 1940 roku, kiedy to został zamordowany w Katyniu. Jest on jednym z wielu, którzy stali się ofiara zbrodni katyńskiej, wydarzenia które pozostawiło trwały ślad w polskiej pamięci narodowej.

Życiorys

Artur Lamecki urodził się w Tomaszowie Mazowieckim, jako syn Jana i Michaliny z Remiszów. Był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej, a w listopadzie 1918 roku obejmował dowództwo małego oddziału żandarmerii w swoim rodzinnym mieście.

Na przełomie 1918 roku postanowił wstąpić do Wojska Polskiego. Początkowo zasilił szeregi 28 pułku piechoty, a w 1919 roku brał udział w walkach na froncie czeskim oraz ukraińskim. W okresie lipca i sierpnia 1920 roku został odesłany z frontu, aby odbyć trzy miesiące nauki w Wielkopolskiej Szkole Podchorążych Piechoty w Bydgoszczy. Tam, w klasie VI (kompania I/VI) pod dowództwem podporucznika Józefa Skrzydlewskiego, zmobilizowano go z powodu nadciągającego zagrożenia ze strony bolszewików, które naznaczyło tamten okres historii.

W dniu 16 sierpnia, batalion szkolny, składający się z kompanii IV, V i VI, dirigowany przez kapitana Stefana Kosseckiego, przystąpił do umacniania przydzielonego odcinka, pod względem obrony mostu oraz przyczółka mostowego w Fordonie. Kompania, w której służył Artur Lamecki, działała jako odwód dowództwa batalionu, rozmieszczona w Małym Kapuścisku. Na skutek załamania się planów sowieckich 20 sierpnia, batalion wrócił do Bydgoszczy, kontynuując przerwane zajęcia. Po zaliczeniu egzaminów, które miały miejsce w grudniu 1920 r., Lamecki ukończył kurs ze znaczącą 90. lokatą i uzyskał tytuł podchorążego.

Po krótkim urlopie, został przydzielony do nowo wyznaczonej jednostki, a jego oddziałem macierzystym stał się 14 pułk piechoty, gdzie rozpoczął służbę 21 grudnia 1920 roku. Na mocy dekretu Naczelnego Wodza marszałka Józefa Piłsudskiego L.2778 z 26 marca 1921, Artur Lamecki został mianowany podporucznikiem piechoty z dniem 1 kwietnia 1921 roku, plasując się na 90. lokacie. W tym czasie był oficerem baonu zapasowego 14 pułku piechoty.

Na dzień 1 czerwca 1921 roku pełnił rolę podporucznika w 4 pułku strzelców konnych, pomimo utrzymania etatu w 14 pułku piechoty. Został zweryfikowany jako podporucznik 3 maja 1922 roku w stopniu podporucznika, z ważnością ze stycznia 1921 roku i zajmował 1208. lokatę w korpusie oficerów piechoty, ustanawiając jednocześnie 27. lokatę w starszeństwie. Podczas awansu na porucznika, co miało miejsce 12 lutego 1923 roku, decyzję podjął Prezydent Rzeczypospolitej Stanisław Wojciechowski, nadając mu starszeństwo z dniem 1 stycznia 1923 roku i 21. miejsce w korpusie oficerów piechoty.

W Włocławku, gdzie 14 pułk piechoty został przeniesiony po zakończeniu działań wojennych, Lamecki służył do końca lat trzydziestych XX wieku. W 1923 roku zajął 15. lokatę wśród poruczników, w 1924 roku – 11. lokatę, a w 1928 roku – 10. lokatę w tym samym korpusie. Artur Lamecki ukończył szereg szkoleń, w tym kurs doskonalenia młodszych oficerów piechoty w Warszawie (1923-1924), kurs w Centralnej Szkole Strzelniczej w Toruniu (1924) oraz kurs wychowania fizycznego w Poznaniu (1929).

Na dzień 19 września 1928 roku był oficerem instrukcyjnym Przysposobienia Wojskowego na powiat lipnowski. Do 1930 roku jego lokata w korpusie piechoty wynosiła 1317, co jest jednocześnie 8. lokatą w starszeństwie. W 1929 roku Lamecki pełnił funkcję komendanta Przysposobienia Wojskowego na tenże powiat. Uznanie dla jego pracy nadeszło z zarządzeniem Ministra Spraw Wojskowych, które odbyło się 3 sierpnia 1931 roku. Dowodził 9 kompanią strzelecką, a także 7 kompanią strzelecką w III batalionie w latach późniejszych.

Na wniosek Prezydenta Ignacego Mościckiego, 9 listopada 1931 roku Artur Lamecki został odznaczony Medalem Niepodległości za zasługi w dążeniu do niepodległości. W 1932 roku zajmował 7. lokatę w starszeństwie, a w lipcu 1933 roku 5. lokatę wśród poruczników korpusu piechoty. Na 1934 rok był członkiem Sądu Honorowego 14 pułku piechoty. W 1935 roku zajął 561. lokatę łączną wśród poruczników korpusu piechoty, z 4. lokatą w starszeństwie.

Awansował do rangi kapitana z dniem 1 stycznia 1936 roku, a 16 marca 1938 roku pozostawał komendantem powiatowym PW na powiat nieszawski. W grudniu 1938 roku przetransportowano go do Korpusu Ochrony Pogranicza, przydzielając go do pułku KOP „Sarny”. Z dniem 16 stycznia 1939 roku przyjął obowiązki powiatowego komendanta PW Kostopol, co miało miejsce z dniem 23 marca 1939 roku

Po inwazji ZSRR na Polskę Artur Lamecki, w niejasnych okolicznościach, trafił do sowieckiej niewoli i został przetrzymywany w obozie kozielskim. Wiosną 1940 roku jego życie zakończyło się tragicznie w Katyniu. Ostatecznie, decyzją Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 roku, został pośmiertnie awansowany do stopnia majora, co zostało ogłoszone 9 listopada 2007 r. w Warszawie podczas uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Rodzina

W 19 września 1928 roku miała miejsce ważna uroczystość, kiedy to w kościele parafialnym pw. św. Jana we Włocławku odbył się ślub Artura Lameckiego oraz Izabeli Marii Wąsowskiej. Izabela przyszła na świat w 1907 roku w Kijowie i była córką lekarza pułkowego, ppłk. Ewarysta Wąsowskiego, który zmarł w 1932 roku. Jej matka, Maria Joanna z domu Walicka, odeszła w 1935 roku.

Sakrament małżeństwa parze młodej udzielił ks. kpt. Stanisław Murasik, kapelan garnizonu włocławskiego.

Upamiętnienie

W 2010 roku w włocławskim Parku im. Władysława Łokietka zasadzono Katyński Dąb Pamięci poświęcony majorowi Arturowi Lameckiemu. Jest to symboliczny gest upamiętnienia zamordowanego przez NKWD oficera. Warto zaznaczyć, że tablica nagrobna, poświęcona jego pamięci, znajduje się na Cmentarzu Komunalnym we Włocławku, na grobie jego teściów – Marii i Ewarysta Wąsowskich (sektor 84D, rząd 1, grób 13).

Odznaczenia

Artur Lamecki, znany ze swojej heroicznej służby, został uhonorowany wieloma odznaczeniami, które świadczą o jego zasługach dla kraju.

  • medal niepodległości,
  • medal pamiątkowy za wojnę 1918–1921,
  • medal dziesięciolecia odzyskanej niepodległości,
  • krzyż kampanii wrześniowej 1939 r. – 1 stycznia 1986 r. (pośmiertnie).

Przypisy

  1. Ciesielski 2008 ↓, s. 296.
  2. Ciesielski 2008 ↓, s. 295.
  3. Ciesielski 2008 ↓, s. 289, 292.
  4. Ciesielski 2008 ↓, s. 281.
  5. Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 5 z 19 III 1932, s. 203.
  6. Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 VIII 1931, s.230.
  7. Monitor Polski ↓, Nr 260 z 10 XI 1931, poz. 352, s. 19.
  8. Rocznik oficerski 1932 ↓, s. 97.
  9. Rocznik oficerski 1932 ↓, s. 544.
  10. Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1935 ↓, s. 103, 185-187, 194.
  11. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. ↓, Nr 14 z 9 IV 1921, s. 663.
  12. Ryczyński 2009 ↓, s. 351.
  13. Spis oficerów służących czynnie w dniu 01.06.1921 ↓, s. 63.
  14. Spis oficerów służących czynnie w dniu 01.06.1921 ↓, s. 730.
  15. Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1930 ↓, s. 120.
  16. Rocznik oficerski 1924 ↓, s. 401.
  17. Rocznik oficerski 1924 ↓, s. 156.
  18. Rocznik oficerski 1928 ↓, s. 263.
  19. Rocznik oficerski 1928 ↓, s. 30.
  20. Rocznik oficerski 1923 ↓, s. 459.
  21. Rocznik oficerski 1923 ↓, s. 164.
  22. Wielkopolska Szkoła Podchorążych Piechoty ↓, s. 31, 32.
  23. Wielkopolska Szkoła Podchorążych Piechoty ↓, s. 77-82.
  24. Decyzja Nr 439/MON ↓.
  25. Salon 24 ↓.

Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":

Andrzej Piotrowski (generał) | Zenon Staszek | Grzegorz Grodzki | Kazimierz Józef Hess | Stanisław Zwojszczyk

Oceń: Artur Lamecki

★★★★★
Średnia ocena:4.88 Liczba ocen:12