Ireneusz Józef Pękalski, urodzony 9 marca 1950 roku w Tomaszowie Mazowieckim, to znana postać w polskim Kościele rzymskokatolickim. Jest duchownym, a także doktorem prawa kanonicznego, co świadczy o jego głębokiej wiedzy teologicznej i prawniczej. Wśród jego osiągnięć znajduję się pełnienie funkcji rektora Wyższego Seminarium Duchownego w Łodzi w latach 1993–2000, co miało istotny wpływ na formację przyszłych kapłanów.
Od 2000 roku pełni rolę biskupa pomocniczego łódzkiego, a jego praca na tym stanowisku przyczynia się do dalszego rozwoju i umacniania Kościoła w regionie.
Życiorys
Ireneusz Pękalski urodził się 9 marca 1950 roku w Tomaszowie Mazowieckim. Swoją edukację rozpoczął w miejscowym II Liceum Ogólnokształcącym im. Stefana Żeromskiego, które ukończył w 1968 roku. Następnie podjął studia w Seminarium Duchownym w Łodzi. Święcenia kapłańskie otrzymał 2 czerwca 1974 roku z rąk biskupa diecezjalnego łódzkiego, Józefa Rozwadowskiego. Kolejne etapy edukacji dotyczyły studiów z zakresu prawa kanonicznego, które odbył na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie oraz na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. W 1981 roku na Wydziale Prawa Kanonicznego rzymskiego uniwersytetu uzyskał doktorat.
W swojej karierze Duszpasterskiej, Ireneusz pracował jako wikariusz w parafii w Ksawerowie. Kudos do jego doświadczeń zawodowych to m.in. funkcje notariusza kurii biskupiej w Łodzi, obrońcy węzła małżeńskiego oraz sędziego w trybunale kościelnym. Wciąż aktywnie zaangażowany, został sekretarzem rady kapłańskiej i członkiem kolegium konsultorów. Interesował się także procesem beatyfikacyjnym Wandy Malczewskiej, w którym pełnił rolę wicepostulatora. W latach 1993-2000 pełnił obowiązki redaktora naczelnego „Łódzkich Studiów Teologicznych” oraz uczestniczył w III Synodzie Archidiecezji Łódzkiej.
W 1993 roku otrzymał zaszczytną godność kapelana Jego Świątobliwości, a cztery lata później został kanonikiem gremialnym Kapituły Archikatedralnej Łódzkiej. W Wyższym Seminarium Duchownym w Łodzi prowadził wykłady z prawa kanonicznego oraz lektoraty łaciny. Od 1987 do 1993 pełnił funkcję prorektora, a w latach 1993-2000 rektora seminarium. Prawo kanoniczne wykładał również w Instytucie Teologicznym oraz w Łódzkim Ośrodku Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.
11 grudnia 1999 roku Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji łódzkiej, z tytularną stolicą Castello di Tingizio. Święcenia biskupie miały miejsce 8 stycznia 2000 roku w archikatedrze łódzkiej. Ceremonii przewodniczył arcybiskup metropolita łódzki Władysław Ziółek, któremu asystowali arcybiskup Janusz Bolonek, nuncjusz apostolski w Urugwaju, oraz Adam Lepa, biskup pomocniczy łódzki. Jego biskupie zawołanie brzmi „Omnibus omnia” (Wszystkim dla wszystkich). Z objęciem urzędów w archidiecezji, Igor Pękalski został również wikariuszem generalnym. W 2014 roku mianowano go dziekanem Kapituły Archikatedralnej Łódzkiej.
W strukturach Konferencji Episkopatu Polski zajmował się również duszpasterstwem kobiet, będąc członkiem Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów oraz Rady ds. Ekumenizmu.
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Jan Albrecht (duchowny) | Herman Benni | Witold Dzięcioł | Mieczysław Różański | Rafał Credo | Bohdan Papiernik | Karol SeriniOceń: Ireneusz Pękalski