Witold Dzięcioł, urodzony 19 grudnia 1907 roku w Tomaszowie Mazowieckim, to postać, która zapisała się na kartach polskiej historii jako wybitny historyk związany z emigracją. Jego życie zakończyło się 13 czerwca 1976 roku w Łodzi.
W trakcie swojej kariery Dzięcioł pełnił również ważne funkcje jako ksiądz prałat, co podkreśla jego związek z duchowieństwem oraz wpływ na kulturę i historię Polski w okresie po II wojnie światowej.
Życiorys
W 1926 roku Witold Dzięcioł rozpoczął swoją duchową drogę, wstępując do seminarium duchownego w Kielcach. Po ukończeniu nauk, przyjął święcenia kapłańskie 21 czerwca 1931 roku. W kolejnych latach pełnił różnorodne funkcje duszpasterskie, najpierw jako wikariusz w parafii św. Wojciecha w Kielcach w latach 1931–1932, a następnie w parafii katedralnej w Kielcach w latach 1932–1939.
Na początku 1939 roku został proboszczem parafii katedralnej, jednak ta rola trwała jedynie do listopada 1939 roku. Po tym okresie, w trudnych czasach okupacji, pracował jako wikariusz-substytut w parafii katedralnej od 1939 do 1942 roku. Niestety, w maju 1942 roku jego działalność przyniosła mu tragiczne konsekwencje – został aresztowany przez Gestapo za udzielanie pomocy osobie narodowości żydowskiej.
Przez szereg miesięcy przebywał w okrutnych warunkach niemieckich obozów koncentracyjnych, w tym w Auschwitz, gdzie trafił w lipcu 1942 roku. Następnie został przeniesiony do Matthausen-Gusen w tym samym miesiącu, gdzie pozostał aż do listopada 1944 roku. Ostatecznie trafił do obozu Dachau, gdzie doczekał się wyzwolenia 29 kwietnia 1945 roku.
Po wojnie, w lipcu 1945 roku, zajął się duszpasterstwem wśród Polaków w Hohenfels oraz Ratyzbonie. W Ratyzbonie zyskał funkcję proboszcza i dziekana polskiego duszpasterstwa od listopada 1948 roku. Jego życie zawodowe wkrótce nabrało nowego kierunku, gdy w styczniu 1950 roku wyjechał do Australii, gdzie przez wiele lat był duszpasterzem Polaków w Zachodniej Australii.
W latach 1953–1974 pełnił urząd rektora Polskiej Misji Katolickiej w Australii, otrzymując tę nominację od biskupa Józefa Gawliny. Na emeryturę przeszedł w 1975 roku, jednak jego wpływ na życie polskiej społeczności w Australii pozostał niezatarte.
Dodatkowo, Witold Dzięcioł współpracował z pismem „Teki Historyczne”, co podkreśla jego zaangażowanie w życie intelektualne i kulturalne polskiej emigracji. Po zakończeniu swojej życiowej podróży, znalazł spoczynek na cmentarzu w Smardzewicach.
Publikacje
Witold Dzięcioł, znany ze swoich licznych publikacji, wniósł istotny wkład do literatury historycznej. Oto niektóre z jego prac:
- Aleksander Wielki Macedoński, Londyn: „Veritas” 1963,
- Imperium i państwa narodowe około r. 1000, Londyn: „Veritas” 1963,
- Józef Flawiusz historyk żydowski, Londyn: „Veritas” 1966,
- The origins of Poland, Londyn: „Veritas” 1966.
Przypisy
- W. Dzięcioł, Tysiąclecie związku Ziemi Czerwińskiej z Polską, "Teki Historyczne" 15 (1966/1968).
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Mieczysław Różański | Rafał Credo | Bohdan Papiernik | Karol Serini | Ireneusz Pękalski | Jan Albrecht (duchowny) | Herman BenniOceń: Witold Dzięcioł