Paweł Rumpel

Inżynieria i technologie

Paweł Rumpel to postać, której życie i osiągnięcia są istotne w kontekście polskiego przemysłu włókienniczego. Urodził się w Tomaszowie Mazowieckim w 1875 roku, a swe ostatnie dni spędził na tym świecie 19 maja 1938 roku.

Jako polski inżynier włókiennik, Rumpel w znaczący sposób przyczynił się do rozwoju branży, stając się wpływowym działaczem przemysłowym. Jego prace i innowacje miały duże znaczenie w kontekście włókiennictwa w Polsce.

Życiorys

Paweł Rumpel ukończył swoją edukację w szkole średniej w Równem, a następnie zdobył dyplom inżyniera na Politechnice w Koethen. W 1898 roku, po powrocie do Polski, podjął pracę w przemyśle włókienniczym jako naczelny inżynier ruchu w zakładach przemysłowych Spółki Akcyjnej I. K. Poznański. W latach 1916–1938 był członkiem dyrekcji Związku Przemysłu Włókienniczego w Państwie Polskim, pełniąc również funkcję wicedyrektora tej instytucji. Działał na rzecz odbudowy przemysłu włókienniczego po zakończeniu I wojny światowej, uczestnicząc aktywnie w różnych organach i komisjach mających na celu oszacowanie strat wojennych.

W 1927 roku został mianowany przez Radę Ministrów (z ramienia przemysłu) członkiem komisji ankietowej do badania kosztów produkcji w przemyśle oraz rolnictwie. Jego zaangażowanie obejmowało także reprezentowanie Związku Zawodowego Przemysłowców w komisjach arbitrażowych, które miały na celu rozwiązywanie sporów w przemyśle włókienniczym. Poza tym, był członkiem Komisji Regionalnego Planu Zabudowania Okręgu Łódzkiego. W tym kontekście, pracował na rzecz pokojowych pertraktacji pomiędzy rządem, robotnikami i właścicielami zakładów włókienniczych, prowadząc negocjacje warunków pracy w tej branży.

Życie prywatne

Rumpel był żonaty i miał córkę, Z. Hesslerową, oraz dwóch synów: Jerzego Rumpla, który pracował jako inżynier w fabryce w Żyrardowie, oraz Tadeusza Rumpla, również inżyniera. Po zakończeniu życia, znalazł spoczynek w części ewangelickiej Starego Cmentarza w Łodzi.

Przypisy

  1. a b c Z żałobnej karty, „Ilustrowana Republika” (141), 24.05.1938 r. [dostęp 05.10.2023 r.]
  2. a b c Z żałobnej karty, „Kurier Łódzki” (142), 25.05.1938 r.
  3. a b c d StanisławS. Rachalewski StanisławS., Campo Santo Łodzi. Wczoraj a dziś łódzkich cmentarzy chrześcijańskich, „Dziennik Zarządu Miejskiego w Łodzi” (11), 15.11.1938 r.
  4. Dekoracja odznaczonych, „Ilustrowana Republika” (121), 04.05.1938 r. [dostęp 05.10.2023 r.]
  5. Odznaczenie inżyniera P. Rumpla, „Głos Poranny”, 13.11.1937 r. [dostęp 05.10.2023 r.]
  6. AleksanderA. Hauke-Nowak AleksanderA., Ogłoszenie Wojewody Łódzkiego z dnia 9 marca 1938 r. Nr. KB. IV-2/1, 09.03.1938 r. [dostęp 08.10.2023 r.]
  7. W urzędzie wojewódzkim, „Dziennik Łódzki” (118), 29.04.1932 r. [dostęp 08.10.2023 r.]
  8. Skład komisji ankietowej do badania kosztów produkcji w przemyśle i handlu, „Ilustrowana Republika” (10), 11.01.1927 r. [dostęp 07.10.2023 r.]
  9. P. Inż. P. Rumpel (...), „Łódzkie Echo Wieczorne” (9), 12.01.1927 r.
  10. Osobiste, „Ilustrowana Republika” (17), 18.01.1927 r.
  11. Węgiel dla przemysłu łódzkiego winien być dostarczany regularnie i w dostatecznej ilości. Ministerstwo zwołało w tej sprawie specjalną konferencję., „Ilustrowana Republika” (253), 12.09.1926 r.
  12. Orzeczenie, „Łodzianin” (52), 24.12.1924 r. [dostęp 07.10.2023 r.]

Oceń: Paweł Rumpel

★★★★★
Średnia ocena:4.46 Liczba ocen:8