Włodzimierz Eborowicz

---

Życiorys

Włodzimierz Eborowicz rozpoczął swoją edukację w Szkole Realnej w Warszawie, a następnie kontynuował ją na Politechnice Warszawskiej, którą ukończył w 1903 roku. Dodatkowo, uzyskał wykształcenie w Wyższej Szkole Chemicznej w Miluzie.

W 1906 roku odegrał kluczową rolę jako współzałożyciel Narodowego Związku Robotniczego. Przez następne lata pracował w różnych miejscach, w tym w Hard nad Jeziorem Bodeńskim, a także w Iwanowo-Wozniesieńsku, Włodzimierzu oraz Kostromie. W czasie I wojny światowej był aktywnym działaczem Polskiego Towarzystwa Pomocy Ofiarom Wojny. Po rewolucji październikowej zaangażował się w współpracę z polskimi formacjami wojskowymi, przez co został uwięziony przez władze sowieckie.

Od 1920 roku Eborowicz aktywnie uczestniczył w pracy Obywatelskiego Komitetu Obrony Państwa oraz w stronnictwie obywatelskim w województwie łódzkim. Działał na rzecz plebiscytu na Górnym Śląsku, a wkrótce potem został mianowany kierownikiem referatu włókienniczego w Biurze Surowców Ministerstwa Przemysłu i Handlu.

Jako przedsiębiorca, był znaczącym udziałowcem Towarzystwa Przemysłowo-Handlowego „Kotonia” z siedzibą w Ozorkowie. Ponadto, pełnił rolę członka zarządu w firmie „Trykot” — Łódzkim Towarzystwie Wyrobów Dzianych i Pończoszniczych Spółka Akcyjna w Łodzi, gdzie pracował od 1926 roku. Dodatkowo dyrektorował fabryce Towarzystwa Schlosserowskiej Przędzy, Bawełny i Tkalni Spółka Akcyjna w Ozorkowie.

Eborowicz był również osobą aktywnie angażującą się w działalność społeczną. Pełnił funkcję Prezesa Wojewódzkiego Komitetu Pomocy Dzieciom i Młodzieży oraz wiceprezesa Domu Matki i Dziecka. Był także wiceprezesem Obozu Zjednoczenia Narodowego w Łodzi. Swoje zainteresowania i wiedzę w dziedzinie przemysłu włókienniczego publikował w takich pismach jak „Gazeta Handlowa”, „Kurier Polski”, „Kurier Poranny”, „Republika” oraz „Przegląd Lniarski”. Ponadto, był członkiem Społecznego Komitetu Radiofonizacji Kraju, sędzią komisarzem w Sądzie Okręgowym w Łodzi oraz przewodniczącym Zarządu Okręgu Łódzkiego Ligi Morskiej i Kolonialnej w 1936 roku. Działał również w Zrzeszeniu Producentów Przędzy Bawełnianej w Łodzi oraz pełnił funkcję sekretarza generalnego Towarzystwa Polsko-Szwedzkiego.

W czasie II wojny światowej, od marca do października 1944 roku, był przetrzymywany w obozie KL Mauthausen.

Życie prywatne

Włodzimierz Eborowicz był synem Juliana Eborowicza oraz Joanny z domu Bieske. Jego żona, Jadwiga z domu Rosicka, urodziła mu troje dzieci. Rodzina zamieszkiwała w Łodzi, przy ulicy Przejazd 36, która obecnie nosi nazwę ul. J. Tuwima 36.

---

Oceń: Włodzimierz Eborowicz

---