Marian Kuliński

---

Życiorys

Od roku 1920 Kuliński mieszkał wraz z rodzicami w Łodzi, gdzie w 1927 roku zakończył edukację w szkole podstawowej. Następnie podjął naukę w wieczorowym gimnazjum, a od 1929 roku uczęszczał do Miejskiej Szkoły Handlowej, wstępując jednocześnie do Związku Młodzieży Socjalistycznej Szkół Średnich. W tej organizacji pełnił rolę członka Komitetu Łódzkiego.

W 1930 roku przystąpił do KZMP, gdzie działał jako agitator i kolporter nielegalnych tekstów komunistycznych wśród uczniów łódzkich gimnazjów. Jego działalność przyniosła mu aresztowanie 22 października 1930. Po zwolnieniu w marcu 1931 roku, Kuliński stał się członkiem Komitetu Dzielnicowego, a później także KŁ KZMP. Od 1932 roku był członkiem KPP, pracując w fabrykach różnych wyrobów, począwszy od drewnianych szpulek aż po produkty włókiennicze, pełniąc różne funkcje, aż do księgowego, po ukończeniu rocznych kursów związanych z księgowością.

W 1933 roku związał się z KŁ MOPR. W latach 1934–1935 studiował na wydziale prawa oraz nauk społeczno-ekonomicznych Wolnej Wszechnicy Polskiej. W tym czasie znalazł się także w zarządzie Legionu Młodych, a od 1938 roku pełnił funkcję sekretarza Związku Zawodowego Handlowców Polskich w Łodzi, a w roku 1939 został przewodniczącym koła Legionu Młodzieży Polskiej. Jesienią 1939 roku rozpoczął współpracę z komunistami z Retkini, co zaowocowało wspólnym wydawaniem pisma „Wyzwolenie” od początku 1940 roku.

Był również współtwórcą grup sabotażowych w zakładach przemysłowych. W lipcu 1940 roku uczestniczył w naradzie aktywu komunistycznego, na której omawiał ważne kwestie polityczne oraz strategię działania. Dołączył do kierownictwa Komitetu Sabotażowego w walce z hitleryzmem. Po zakończeniu letnich miesięcy 1940 roku, Kuliński przeniósł się do Tomaszowa Mazowieckiego, gdzie, w styczniu 1945 roku, współorganizował struktury PPR. Podpisywał odezwy, które zachęcały mieszkańców do wspierania lokalnych fabryk, a także był inicjatorem utworzenia grupy robotników odpowiedzialnych za ochronę publicznych obiektów.

Wkrótce Kuliński został mianowany komendantem MO oraz zastępcą dyrektora zakładów Piescha. Od 24 stycznia 1945 roku pełnił funkcję II sekretarza tymczasowego Komitetu Miejskiego PPR, a od maja tego samego roku był instruktorem Wydziału Propagandy Komitetu Wojewódzkiego PPR w Łodzi. Został także sekretarzem Wojewódzkiej Komisji Porozumiewawczej Stronnictw Demokratycznych. W grudniu 1945 roku był delegatem na I Zjazd PPR, a w grudniu 1948 roku na I Zjazd PZPR. W latach 1947–1949 był dyrektorem technicznym, a następnie naczelnym w Państwowych Zakładach Przemysłu Wełnianego nr 27 w Tomaszowie Mazowieckim, a także w Tomaszowskiej Fabryce Sztucznego Jedwabiu.

Od kwietnia 1949 roku do kwietnia 1950 roku był sekretarzem ekonomicznym KW PZPR w Łodzi, a następnie KŁ PZPR. Później, od kwietnia 1951 do października 1953 roku, zasiadał na stanowisku zastępcy kierownika Wydziału Przemysłu Ciężkiego KC PZPR. Następnie pełnił funkcję dyrektora Departamentu Zaopatrzenia i Zbytu w Ministerstwie Przemysłu Lekkiego, a od stycznia 1959 roku znów został sekretarzem ekonomicznym KŁ PZPR. Swoje wykształcenie uzupełnił na wydziale ekonomicznym UŁ, ukończonym w grudniu 1961 roku.

Kuliński brał również udział w IV i V Zjazdach PZPR w 1964 i 1968, gdzie został wybrany na zastępcę członka KC PZPR. Od stycznia 1971 roku do września 1975 roku był inspektorem w Wydziale Przemysłu i Komunikacji KC PZPR, a później pełnił funkcję zastępcy dyrektora Budowy Ropociągu Nowopołock w ZSRR. W okresie od października 1979 roku do marca 1980 roku był starszym inspektorem w Wydziale Przemysłu Ciężkiego, Transportu i Budownictwa KC PZPR. Po tym czasie przeszedł na emeryturę.

Marian Kuliński został odznaczony wieloma wyróżnieniami, w tym Orderem Sztandaru Pracy I i II klasy oraz Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

---

Oceń: Marian Kuliński

---