Cezary Pazura

---

Rodzina i edukacja

W artykule przyjrzymy się życiu rodzinnemu oraz edukacji znanego aktora, Cezarego Pazury.

4. Wacław Pazura (1907–1962)	_			_		_
	_	_	2. Zdzisław Pazura (6 maja 1937–21 czerwca 2024)
5. Anna Pazura	_	_		_	_
	_			_	_	1. Cezary Pazura
6. Antoni Sowa				_	_
	_	_	3. Jadwiga Pazura (22 czerwca 1937–13 stycznia 2023)	_	_
7. Józefa Sowa	_	_		_
	_

Cezary jest pierwszym synem Zdzisława oraz Jadwigi Pazurów, którzy zawarli związek małżeński w sierpniu 1961 roku. Matka Cezarego pracowała jako technik w Wytwórni Wyrobów Precyzyjnych „Niewiadów Predom Prespol”, natomiast jego ojciec był nauczycielem muzyki w Szkole Podstawowej w Osiedlu Niewiadów, gdzie prowadził także teatr amatorski. W jego rodzinie ważną rolę pełni młodszy brat, Radosław, który również zyskał uznanie jako aktor.

W swoim rodzinnym Osiedlu Niewiadów, Cezary angażował się sportowo, będąc zawodnikiem lokalnej drużyny Stali Niewiadów. Ukończył II Liceum Ogólnokształcące im. Stefana Żeromskiego w Tomaszowie Mazowieckim oraz szkołę muzyczną, gdzie kształcił się w klasie klarnetu. Nie obyło się jednak bez trudności – nie zdał egzaminów do akademii teatralnej, co skłoniło go do zapisania się do Policealnego Studium Gastronomicznego. Już w liceum założył zespół rockowy, kształtując swoje przyszłe artystyczne zainteresowania.

W 1986 roku Cezary ukończył Łódzką Szkołę Filmową, gdzie jego prace magisterskie pod kierunkiem dr Wandy Renik, dotyczące tematu „Mój błazen”, zyskały uznanie. Aby wspierać swoje dalsze nauki, pracował jako kelner na weselach, a do momentu osiągnięcia wieku 27 lat był także ministrantem, co stanowi odzwierciedlenie jego zaangażowania w różnorodne aspekty życia społecznego.

Kariera zawodowa

Początki kariery na scenie i debiut filmowy

W roku 1983 Cezary Pazura zainaugurował swoją drogę artystyczną, rozpoczynając pracę w Teatrze Ochoty w Warszawie, gdzie występował aż do 1991. Dodatkowo jego kariera obejmowała także Teatr Studyjny ’83 im. Juliana Tuwima w Łodzi. W 1985 zadebiutował na scenie, odgrywając rolę Błazna Pierwszego w sztuce „Maria i Woyzeck”, reżyserowanej przez Adama Hanuszkiewicza. Spektakl zdobył Grand Prix Festiwalu Szkół Teatralnych w Alès. Zagrał również w dwóch etiudach szkolnych: „Pogo” oraz „Jesienna nuda”.

Ważnym momentem w jego karierze był rok 1986, kiedy to zadebiutował w filmie, pojawiając się w przygodowej produkcji reżyserowanej przez Waldemara Podgórskiego pt. „Czarne Stopy”. Już rok później otrzymał nagrodę na XXI Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Jednego Aktora w Toruniu za popis w monodramie „Człowiek z przedmieścia”. W 1988 przypadła mu zaszczytna rola Czarka Adamskiego w serialu „Pogranicze w ogniu” (1992). W tym samym roku, po uzyskaniu powołania do wojska, dołączył do 92. plutonu Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Łączności w Zegrzu, jednocześnie kontynuując pracę w Teatrze Ochoty.

Lata 1991–2000

Po zakończeniu służby wojskowej, Cezary Pazura postanowił odejść z Teatru Ochoty. Rok 1991 przypieczętował premierą filmu „Kroll”, gdzie zagrał kaprala Edwarda Wiadernego. Kreacja ta zapewniła mu uznanie zarówno wśród krytyków, jak i widzów, a efektem jego pracy było zdobycie Złotego Lwa na Festiwalu Filmowym w Gdyni. Po premierze filmu związał się z warszawskim Teatrem Powszechnym, z którego odszedł w 1992. W międzyczasie współpracował z teatrem „Scena Prezentacje”, a także zadebiutował jako aktor w Teatrze Telewizji. W tym czasie zagrał podporucznika Waldemara Morawca w filmie „Psy” w reżyserii Władysława Pasikowskiego.

W 1993 był nagradzany za rolę w sztuce „Kaczo” na XXXIII Kaliskich Spotkaniach Teatralnych. Równocześnie zadebiutował w filmie „Człowiek z…”, gdzie zagrał Bolka Rylskiego. Znany był też z prowadzenia gali finałowej Miss Polonia 1993, gdzie wystąpił incydent związany z błędnym odczytaniem laureatek, co spowodowało pewne kontrowersje. W 1994 odebrał nagrodę dla najlepszego odtwórcy roli męskiej za rolę w filmie „Psy 2. Ostatnia krew”. W tym czasie wystąpił w filmach takich jak „Polska śmierć” i „Tylko strach” w reżyserii Barbary Sass. Wcielił się także w rolę w programie satyrycznym Stefana Friedmanna i Krzysztofa Jaroszyńskiego „Magazynio”. W 1995 za rolę Cezarego Kujawskiego w filmie „Tato” zdobył Złotego Lwa.

Lata 2001–2009

W 2001 roku Pazura powrócił do niemieckiego kina, występując jako Janek w „Zutaten für Träume”. Po powrocie do Polski pojawił się w wysokobudżetowych filmach takich jak „Kariera Nikosia Dyzmy”, „Ramzes” w „E=mc²” i „Show”. Odrzucił również rolę Stefana w „Poranku kojota”. W tym samym roku użyczył głosu leniwcowi Sidowi w filmie „Epoka lodowcowa”, a postać zdubbingował w kolejnych częściach serii. W 2002 zapowiedziano, iż poprowadzi program TVP1 „Dancing”, ale ostatecznie stacji przydzielono Macieja Miecznikowskiego. W 2002 wspólnie z Krzysztofem Skibą rozpoczął prowadzenie satyryczno-rozrywkowego programu „Pazury Skiby”.

Rok 2003 przyniósł rolę gospodarza koncertu „Top” na festiwalu TOPtrendy. W latach 2003–2005 występował jako Gustaw Milski w serialu „Czego się boją faceci, czyli seks w mniejszym mieście”. Odrzucił rolę podkomisarza Artura Banasia, którą ostatecznie zagrał Maciej Stuhr. W 2004 poprowadził po raz pierwszy „Kabareton” na festiwalu TOPtrendy oraz wystąpił w programie HBO „Na Stojaka!”. Zyskał również uznanie jako najlepszy aktor w plebiscycie „Film”. W 2005 wystąpił w kampanii reklamowej klejów firmy Atlas, zdobywając nagrodę specjalną w Kijowie za „mistrzowskie kreacje aktorskie”. W tym samym roku zorganizowano benefis Cezarego Pazury w Teatrze STU w Krakowie, gdzie wystąpili znani artyści, takie jak Piotr Rzymyszkiewicz, Jan Machulski, Olaf Lubaszenko, Piotr Siejka, Adrianna Biedrzyńska oraz Zbigniew Suszyński. W 2006 wystąpił w zróżnicowanych rolach, m.in. w „Oficerach” oraz „Facecie do wzięcia”, gdzie pracował do 2010 roku z Pawłem Wilczakiem i Wojciechem Paszkowskim.

Lata 2010–2019

W 2010 roku wystąpił w „Skrzydlatych świniach” oraz „Belcanto”, zdobywając honorową nagrodę na Festiwalu Filmów Optymistycznych w Rzeszowie. Pojawił się również w programie Polsat Café „Dzieciaki nie płaczą” i był jurorem w „Stand up. Zabij mnie śmiechem”. W 2011 powtórzył rolę „Synka” Czarneckiego w sequelu „Sztos 2”. 21 października 2011 r. odbył się benefis z okazji 25-lecia pracy artystycznej w katowickim Spodku, z udziałem wielu artystów komediowych ze znanym Kabaretem Ani Mru-Mru na czele.

W 2012 Cezary został aktorem Teatru 6. piętro oraz jednym z prowadzących audycję „Babie lato” w RMF FM. W 2013 roku wystąpił na festiwalu TOPtrendy z programem kabaretowym. Rok 2015 przyniósł mu tytuł głównej roli w „Przypadkach Cezarego P.” oraz występ w serialu TVN „Aż po sufit!”. W tym samym roku Cezary postanowił założyć własny kanał na YouTube, pierwotnie publikując występy kabaretowe, a później prowadząc vlog.

W 2016 zrealizował utwór „Ogórek Olo”, który trafił na album dla dzieci. W tym okresie m.in. zagrał Oskara Adamczyka w „Powiedz tak!” oraz był powtórnie nominowany do Telekamery. Następnie pracował nad rolami w filmach i serialach, w tym „Dwu koronach” (2017), „Trzeciej połowie” (2018) i „Pitbullu. Ostatni pies” (2018). W 2019 wcielił się w Kajetana Rybaka w thrillerze Canal+ „Żmijowisko”.

Od 2020

Od 2020 roku Cezary Pazura powrócił jako Waldemar Morawiec w filmie „Psy 3. W imię zasad”, w którym zagrał także „Dzika” w „Futrze z misia”. Udzielił się w świątecznej komedii romantycznej „Listy do M. 4”. W latach 2021–2022 brał udział jako Andrzej Żurawski w serialu „Tajemnica zawodowa” emitowanym w TVN oraz wcielił się w Marka Nowickiego w serwisie Netflix „Sexify”. Oprócz tego zagrał w „Drugiej połowie”. Na koniec roku dołączył do ekipy serialu „Chyłka”, gdzie przedstawiał postać Feliksa. W 2023 dał się poznać jako prowadzący program Prime Video „LOL: Kto się śmieje ostatni” oraz zagrał Rosjanina odpowiedzialnego za zabicie Stanisława Brzóski w filmie historycznym Tadeusza Syki „Powstaniec 1863” (2024).

Wpływ na popkulturę

Cezary Pazura jest uznawany za jednego z najpopularniejszych aktorów polskiego kina lat 90., które zdominowało ekranowe opowieści tamtej dekady.

W 2003 roku znalazł się na 7. miejscu w kategorii „najpopularniejsi aktorzy polscy” w rankingu Google Zeitgeist, który przedstawiał najczęściej wyszukiwane hasła w polskim Internecie. W kolejnym zestawieniu, za rok 2005, zajął już trzecie miejsce w tej samej kategorii.

W 2008 roku jego nazwisko figurowało wśród „100 najcenniejszych gwiazd polskiego show-biznesu” według rankingu „Forbes Polska”, gdzie jego wizerunek został wyceniony na 280 tys. zł. Z roku na rok zmieniały się wartości przypisane jego osobie, osiągając 304,5 tys. zł w 2010 roku oraz 271,5 tys. zł w 2013 roku, aby w 2014 roku wynieść 207 tys. zł.

Również w muzyce dostrzegalny jest wpływ Cezarego Pazury. Utwory „Pazury Cezara” i „Pazury Cezara 2” z albumu Gra? (2007) zespołu L-Dópa, nawiązują bezpośrednio do jego osoby. Dodatkowo, piosenka „Czarek” z albumu Poradnik sukcesu (2020) rapera Bobera odnosi się do ról, które zagrał w swoich filmach.

Co więcej, nazwisko Cezarego Pazury zostało uhonorowane przez Międzynarodową Unię Astronomiczną poprzez nadanie jego imienia jednej z planetoid, które krążą między orbitami Marsa i Jowisza.

Działalność społeczna

Cezary Pazura aktywnie wspiera różnorodne inicjatywy społeczne. W 2006 roku brał udział w koncercie z okazji 10-lecia działalności Fundacji Polsat. Jego zaangażowanie nie ograniczało się tylko do tego wydarzenia, ponieważ współpracował również ze Stowarzyszeniem SOS Wioski Dziecięce w 2009 roku.

W 2010 roku wystąpił jako ambasador Europejskich Letnich Igrzysk Olimpiad Specjalnych. Przedsięwzięcie to miało na celu wsparcie osób z niepełnosprawnościami, a udział Pazury znacząco wpłynął na promocję tych idei.

W roku 2013 aktor poparł ważną inicjatywę związana z budową nowego stadionu Widzewa Łódź, co świadczy o jego zaangażowaniu w rozwój lokalnej społeczności. Dodatkowo w 2020 roku, w trudnym czasie pandemii COVID-19, został ambasadorem rządowej kampanii społecznej #SzczepimySię. Jego działalność w tych obszarach dowodzi, że Pazura nie tylko odnosi sukcesy w dziedzinie sztuki, ale również aktywnie angażuje się w życie społeczne.

Życie prywatne

Cezary Pazura posiada interesujące życie prywatne. Jest osobą, która trzykrotnie przeszła przez związek małżeński. 1 kwietnia 1989 roku poślubił Żanetę, z którą doczekali się córki, Anastazji, urodzonej 29 października 1989 roku. Po pięciu latach, w 1994 roku, jego małżeństwo zakończyło się rozwodem. Kolejnym krokiem w jego życiu była relacja z Weroniką Marczuk, trwająca od 1995 do końca 2007 roku. Następnie, 1 maja 2009 roku, wziął ślub z Edytą Zając, która jest młodsza od niego o 26 lat. Para ma wspólnie troje dzieci: Amelię, urodzoną w 2009 roku, Antoniego Józefa, urodzonego w 2012 roku, oraz Ritę, która przyszła na świat w 2018 roku.

W sferze religijnej jest katolikiem. W 2000 roku publicznie zadeklarował swoje poparcie dla Aleksandra Kwaśniewskiego przed wyborami prezydenckimi. Dziesięć lat później, w wywiadzie dla magazynu „Playboy”, wyraził żal z powodu tego wyboru, twierdząc, że artyści nie powinni angażować się w politykę.

Pazura jest również pasjonatem myślistwa. Uczestniczy w działalności koła łowieckiego „Dzik” w Człuchowie, wcześniej należał do koła w Morągu. Egzamin ze strzelectwa zdał w Miastku przy kole łowieckim „Słonka”. Do myślistwa namówił go m.in. Bogusław Linda, znany również jako miłośnik tego sportu. Warto wspomnieć, że interesuje się także piłką nożną i w młodości kibicował Widzewowi Łódź.

W 2008 roku złożył pozew przeciwko serwisowi Pudelek.pl za naruszenie dóbr osobistych, jednak po przegranej sprawie w 2010 zapowiedział apelację. W 2012 roku sąd apelacyjny orzekł na jego korzyść.

Na jego cześć nazwano planetoidę (669588) Pazura, którą odkryli Michał Kusiak z UJ oraz Michał Żołnowski.

Teatr

Cezary Pazura jest znany z wielu ról w Teatrze Telewizji, które odgrywał na przestrzeni lat. W poniższym zestawieniu przedstawiamy jego najważniejsze występy:

• 1992: W niedzielę po południu – Andrzej,
• 1993: Lunia – Alfred,
• 1993: Palec Boży – policjant Pete,
• 1993: Złamana noga Babci – pan Piotr,
• 1994: Dwaj panowie z Werony – Piskorz,
• 1994: Matka chrzestna – Kossowski,
• 1994: Wszystko zależy od dziadka – Biniu,
• 1995: Gry małżeńskie – Piotr,
• 1995: Klimaty – Filip,
• 1996: Tajny detektyw – Julian Cristoforou,
• 1998: Farrago – Farrago,
• 2000: Klub kawalerów – Piorunowicz,
• 2000: Przetarg – Tadzio,
• 2015: Rybka Canero – Bolesław Lachowicz,
• 2019: Czapa, czyli śmierć na raty – Kuźma,
• 2020: Trójkąt bermudzki,
• 2021: Druga połowa.

Każda z tych ról przyczyniła się do jego popularności i rozwoju kariery w polskiej telewizji. Jego wszechstronność oraz umiejętność wcielania się w różnorodne postacie, sprawiają, że jest on jedną z czołowych postaci współczesnego teatru telewizyjnego.

Dyskografia

Dyskografia Cezarego Pazury obejmuje bogatą kolekcję albumów i singli. Jego twórczość muzyczna zyskała uznanie zarówno w Polsce, jak i za granicą, dzięki charakterystycznemu stylowi i oryginalnym aranżacjom.

Albumy

Tytuł	Szczegóły albumu
Płyta stereofoniczna	Data: 1999 Wydawca: Zic Zac

Jego debiutancki album „Płyta stereofoniczna” został wydany w 1999 roku przez Zic Zac. Zebrał on wiele pozytywnych opinii, wyróżniając się na tle innych produkcji tamtych lat.

Single

Tytuł utworu	Rok wydania	Pozycja	Typ albumu
		LP3
„Mam chorą wyobraźnię”	1999	–	Płyta stereofoniczna
„Przystojny jestem”		27
„Był pochmurny dzień”		–
„–” singel nie był notowany na liście.

Do najpopularniejszych utworów z „Płyty stereofonicznej” należą między innymi:

• „Mam chorą wyobraźnię”,
• „Przystojny jestem”,
• „Był pochmurny dzień”.

Chociaż nie każdy singel zdobył wysokie miejsca na listach przebojów, utwór „Przystojny jestem” zajmował 27. miejsce na LP3.

Nagrody

Cezary Pazura zdobył wiele wyróżnień za swoją działalność artystyczną. Wśród nich można wymienić:

• Nagroda na FPFF w Gdyni,
• Najlepsza drugoplanowa rola męska: 1991: Kroll, 1995: Tato,
• Nagroda Prezesa Komitetu ds. Radia i Telewizji: 1991: Kroll.

---

Oceń: Cezary Pazura

---